Friday, February 29, 2008 | 0 comments

Why do you think people try to discover their life’s purpose without turning to God, their creator?

Let’s think about some answers on this one:

- If I turned to God I might lose control of my life.

- God might take away all my fun.

- If there is a God, He’s definitely bigger than me and probably has some demands on my life.

- We always want to do things ourselves. Theme song: “I Did It My Way.”

- We want to be in control of our own destiny.

- We are afraid of God, we don’t know God, or we find God too mysterious.

- We think God’s idea of purpose is probably pretty religious and definitely boring.

- We like religion about as much as we like politics; we don’t want to get into a discussion about either one.

- We don’t believe in creation. We’ll have to find a purpose apart from a designed existence because that’s what we learned to believe.

But what if God were a kind, loving creator who made us like Himself because He wanted a relationship with us, and gave us the ability to choose Him or not because He didn’t want robots? What if He actually has our best interests in mind? Wouldn’t you want to check it out?



Wednesday, February 27, 2008 | 0 comments


Paano nga ba ang maging baliw?

Aba, malay ko ba. Palagay ko ay nasa tamang katinuan naman ako. diba?

Minsan naiisip ko, ano kayang naiisip nila? Bakit kaya sila tumatawa? Sino kayang nakikita at nakakausap nila na hindi naman nakikita ng iba? Bakit kaya sila nagkaganon?

Nagkaroon ako ng interes sa ganito nung pumunta kami sa National Center for Mental Health. Kung hindi pa ako mapapadpad doon, hindi ko pa maiintindihan ang pag-uutak ng mga pasyenteng meron kami. Noong una pa nga’y nakakatakot dahil hindi kami basta basta pwede makipag-usap sa kanila gaya ng pag-uusap ng isang normal na tao. Kumbaga, dapat ay isipin mo muna lahat ng sasabihin o gagawin mo na makikita ng pasyente dahil ito’y maaaring makakaapekto sa kanya. Importante ang self-awareness dahil paano mo sila maiintindihan kung ang sarili mo nga’y hindi mo maintindihan. Lahat ng gawin mo ay may kahulugan. Hindi pwede magtanong ng “bakit” dahil pag-iisipin o icconfuse mo ang pasyente sa ganitong paraan. Hindi pwedeng mabilisan, dapat dahan-dahanin sila. Kung may nakikita man sila na hindi totoo sa paningin mo, i-acknowledge mo pero ipakita mo ang katotohanan na wala ka talagang nakikitang ibang tao maliban sa inyong dalawa.

Yung pasyente ko noong nakaraang taon.. naging palaboy siya sa kalye ng luneta. Dinampot ng mga pulis at ipinaubaya sa mental. Syempre tinanong ko siya sa mga nangyari noong nakaraan. Pero hindi niya nabanggit sa akin na dinampot siya sa luneta. Mayroong pangalan ng lalake na lagi niyang binabanggit. Don Manuel de Legazpi (kung hindi ako nagkakamali) ..hindi siya nalalayo sa pangalan ng isang Espanol na sumaklaw ng pilipinas. Paulit ulit ulit niyang sinasabi yung pangalan nung taong yun (kung sino man siya).. Lolo daw niya iyon. Mayaman daw blahblahblah. Kinukwento niya pa kung gaano kalaki ang rancho ni de Legazpi. Kung paano sila maglaro sa mga puno doon.. at kung anu-ano pa. nakikita ko ang kislap sa mga mata ng matandang kausap ko ang kagalakan sa tuwing kinukwento niya si Don Manuel. siyempre, hindi ko naman pwedeng paniwalaan basta basta ang mga sinasabi niya. pero hindi ko pa rin mapigilan mag-isip kung sino kaya yung lalakeng yun at anong naging kontribusyon niya sa buhay ng pasyente ko. O kaya naman ay gawa gawa lang yun ng taong kausap ko gamit ang kanyang imahinasyon. Maaring totoo.. pwede rin namang hindi.

Karamihan sa kanila ay inabandona na ng sarili nilang mga pamilya. Gumaling man ang pasyente, binabalik pa rin sa mental dahil ayaw na silang tanggapin ng pamilya nila dahil sa takot na bumalik ang diperensya ng mga ito sa utak. Nakakaawa naman sila.. hindi ba? Kaya naman doon na rin sila namamatay at inililibing sa bakuran ng mental.

Dapat talaga’y marunong kang magdala ng problema. Wag masyadong dibdibin kung anong pangyayari man ang naganap o magaganap. Kilalanin ang sarili at matutong ilabas ang emosyon dahil kung ikaw ay mahina at kinakain ka na ng utak mo kakaisip.. maaaring sa loob ang bagsak mo.

Ano nga kayang pakiramdam ng isang baliw? Mabalik pa kaya sila sa tama nilang katinuan? Matanggap pa kaya sila ng mga taong normal?


Monday, February 25, 2008 | 0 comments

Mooooving Pichoors like Yoochoob!

Wow. Im COOL na, at last. :)

*pictures of my barkada. Through the years, Loveyou guys til the end.

note:: its a long slideshow. almost 7mins. Press play and wait. :)) hehe




Can't wait for March9!! Dig Me Up From Under What Is Covering Brandon Boyd!




Friday, February 22, 2008 | 0 comments

Good News from Above.

Im back for good. Yes, will be updating my one and only blog. Haha. The funny part was I almost forgot my password. Cringed away from the blow.. ohmyy. I have alot of kwentos to tell. Im such a gossip girl. heehee. I cannot forgive myself for not blogging on a Christmas and New Year's. im such a discarded matter. So.. Let me do this., okay?

2007 - I turned 21. I graduated. Bid goodbye to some friends. Said hello to new ones. Waited for someone. Didn't came. Toxic Review days. Nosebleed. Alcohol Intoxication. Gastritis sucked. Complicated days are over. Frustrations. Heartburn. Gained weight. Cried a bucket or a gallon maybe of tears. Started and Ended a lot of series. Laughed so hard. Days of Sorrow and Tribulation. Fell inlove with God. Living with my Faith.

2008 - Thank God for this year wonderful year.. Like its too early to say since its only February, but I have an instinct that I'll be having a superb year ahead of me. 2008.. Live and Love me!! besides, I have my family, friends and God inside my heart who's always been there since the beginning. :)

Thank You God! :)
Thank You for letting me fall.
Thank You for all the trials ive crossed.
Thank You for teaching me life lessons.
Thank You for pulling me up when i was down.
Thank You for keeping me safe with you.
Thank You for lighting my path.
Thank You for answering all my absurd my questions.
Thank You for believing in me.
Thank You for trusting my love.
Thank You for all the blessings.
Thank You for listening.

I will be forever thankful for this wonderful gift of Life. :)